48. Revenge will surely come

W trasie byliśmy już prawie trzy tygodnie. O dziwo przebiegły one dość spokojnie. Wciąż byłam „dziewczyną Howarda” ale na szczęście nie pisali już o nas w gazetach. Chwilowo przebywaliśmy w Rosji gdzie było cholernie zimno.

Większość czasu spędzaliśmy w autobusie bo żadne z nas nie odważyło się wychylić nosa na zewnątrz. Nic dziwnego, że tyle tu piją.

Będąc tutaj zachowywaliśmy się z Domem grzecznie. Nie chciałam być jedną z tych dziewczyn które są na stałe przyklejone do swojego faceta. No i czułabym się dziwacznie chociażby przytulając go w ich towarzystwie. To zbyt niezręczna sytuacja, ale odpowiadał mi taki układ. Przynajmniej mieliśmy później dwa razy więcej zabawy.

-Zauważyłeś, że od kiedy są ze sobą prawie wcale się nie kłócą-usłyszałam szept Chrisa.

-Bo cały czas ze sobą sypiają. Zniknęło napięcie seksualne to i przestali skakać sobie do gardeł-odparł niewzruszony.

Ja zauważyłam za to, że ostatnio bardzo chętnie komentuje każdy etap mojego związku ze swoim kumplem.

Nie mogę tego tak zostawić. I albo spiorę mu tyłek albo znajdę jakąś normalną dziewczynę, żeby mi odpuścił.

Z ciekawości zajrzałam  w plan trasy i zauważyłam, że za dwa dni jedziemy do Grecji . wtedy w mojej głowie narodził się dobry plan.

Zastanawiała się też kto tak mądrze układał im tą trasę. Zamiast jechać z jednego kraju do drugiego po kolei to tłuczemy się po całej Europie.

O 4 nad ranem zamiast spać oni zawzięcie grali w wymyśloną przez siebie grę. Zasady były takie jak przy pokerze, ale zamiast ściągać ciuchy przegrany pił kolejkę.

Po pewnym czasie olali zasady i wszyscy zaczęli pić na umór.

Po koncercie byli jednocześnie zmęczeni, ale zbyt podekscytowani żeby iść spać.

Wszyscy żałowali tego kilka godzin później kiedy leżeli wpółprzytomni porozwalani po całym autokarze. Żadne z nich nie miało siły wspiąć się na górne łóżka więc leżeli na podłodze. Wciąż huczało im w głowach i nawet najmniejszy dźwięk powodował ból i cierpienie. Cieszyli się, że z Rosji do Grecji czeka ich bardzo długa droga. Nie chcieli pojawić się w hotelu przewracając się jak banda pijaków. Którą jak się okazało byli.

Resztę podróży przeleżeli w łóżkach wciąż stękając i narzekając na wszystko.

-Zachowujecie się jak stare marudne baby-westchnął Chris

-Powiedział facet który piętnaście minut temu wyzywał producentów papieru toaletowego.

-I dobrze wiesz, że miałem rację. Robią tego tyle nie wiadomo po jaką cholerę. Kiedy ostatnio byłem na zakupach babka spytała o kolor łazienki żeby dobrać odpowiedni odcień. Jakby szary nie wystarczył.

-Zamknij się-burknęła dziewczyna w poduszkę.

Próbowała zasnąć ale przez ich zawziętą dyskusję nie mogła.

-Nie wściekaj się. Dojedziemy do hotelu to sobie ulżycie-Bellamy zaśmiał się pod nosem.

-Odpierdol się ode mnie-warknęła.

Ostatnio bez przerwy wytykał coś jej i Dominicowi.

-Naprawdę Ci się chce.

-Howard zrób coś-stęknęła

-Matt zamknij się bo dosięgnie Cię ogień piekielny-westchnął perkusista niosąc butelkę z piwem którą podał dziewczynie.

-Jaki ogień?

-Ten w którym spłoniesz gdy jej cierpliwość sięgnie zenitu.

-Nie potraficie sobie nawet pożartować.

-To może pożartujemy sobie z Ciebie.

-Myślę, że to całkiem dobry pomysł. Możemy zacząć od tego jak ostatnio spadłeś ze schodów.

-Akurat to nie było zabawne-obruszył się.

-Nie potrafisz sobie nawet pożartować-wytknął mu Chris którego cała dyskusja bardzo rozbawiła.

-Daj jej wreszcie to będzie spokój-odparł Matt złośliwie.

-Teraz?-Dom uśmiechnął się perfidnie.

-Doigrasz się Bellamy-warknęła dziewczyna tracąc cierpliwość.

Wiedziała jednak, że musi zachować zimną krew. Szykowała zemstę i bardzo nie mogła się doczekać kiedy wcieli swój plan w życie.

Zaczęła zaraz gdy dotarli do hotelu. Owszem, chciała spędzić trochę czasu z Dominiciem, ale chwilowo była też przepełniona żądzą zemsty.

-Tylko macie być cicho-rzucił jeszcze Matt gdy zostawili torby w pokoju.

-Oczywiście-Alex uśmiechnęła się słodko mimo, że kipiała złością.

-To widać-szepnął Howard.

-Ale co?

-Że coś kombinujesz. Nie chcę wiedzieć co, ale uprzedź kiedy bo muszę to zobaczyć.

-Nie martw się, zapewnię rozrywkę wam wszystkim.

-Właśnie dlatego jesteśmy razem-cmoknął ją w czoło-No i dlatego, że seks jest fajny.

-Głupi jesteś wiesz.

Alex ulotniła się na parę godzin. Wróciła zadowolona, tym bardziej, że chłopaków nie było. Wpadła szybko do pokoju. Przygotowała kilka może nieco dziecinnych pomysłów, ale chciała wkurzyć Matta powoli a systematycznie.

Chłopacy wrócili do hotelu późnym wieczorem już lekko wstawieni.

-Jak mogliście pić beze mnie?

-Przyniosłem też dla Ciebie kochanie-Howard uśmiechnął się szeroko wyciągając butelkę piwa z kieszeni.

-Lepiej, a teraz patrz-spojrzała na wokalistę dumnie kroczącego do swojego pokoju.

Nie minęła chwila a usłyszeli donośny krzyk.

-To kosmici! Przylecieli po mnie!

-No najwyższy czas, ile można czekać?-zawołał Chris-Co mu zrobiłaś?

-Ja? Nic. Ozdobiłam mu tylko pokój fluorescencyjnymi naklejkami.

-Mało zabawne-wysapał wściekle Matt.

-Za to jakie efektowne.

_____________________________________________________________________________

Piosenka w tytule : Muse - Butterflies & Hurricanes

Zastanawiałam się ostatnio czy ktoś to jeszcze w ogóle czyta.
I stwierdziłam, że nikt.
Mówi się trudno, i tak zamierzam dokończyć to opowiadania i nawet stworzyć kolejne.
Zawsze pisałam dla siebie a nie dla jak największej liczby komentarzy i czytelników.
Nigdy nie byłam typem szantażysty bo "dopóki nie będzie tylu czy tylu komentarzy to nic nie wrzucę".
Jeżeli są tu jeszcze jacyś czytelnicy to chciałam tylko powiedzieć, że bardzo mi miło z tego powodu.
No ale dość pieprzenia głupot.
Miłego czytania!
Cheers :)