47. You electrify my life

Kiedy się obudziłam Dominic wciąż spał. Poduszkę miał przyciśniętą do policzka a usta rozchylone. Wyglądał tak cholernie seksownie. Nie mogłam się oprzeć i zaczęłam go całować. Oddał mi pocałunek, ale spał dalej. Zaśmiałam się pod nosem widząc błogi wyraz jego twarzy. Położyłam dłoń na jego karku i zaczęłam go po nim głaskać. Na całe szczęście ręka przestała mnie boleć. Nudziło mi się, a on najwyraźniej wcale nie miał zamiaru wstawać. Pstryknęłam go w nos, ale tylko pomamrotał przez chwilę i położył się na plecy.

-No bez jaj-przewróciłam oczami słysząc, że chrapie.

Usiadłam na nim okrakiem i najnormalniej w świecie zaczęłam się do niego dobierać.

-Co?-mruknął rozbudzony.

-Ojej, już nie śpisz?

-Nie wiem-patrzył na mnie wpółprzytomnie.

-Nie umiesz się bawić-burknęłam obrażona schodząc z niego.

-Chodź tu złośnico.

-Nie. Idę pod prysznic.

-A mogę…

-Nie-przerwałam mu znikając w łazience.

Doprowadziłam się do ładu dość szybko. Kiedy wróciłam do niego, szykował śniadanie. A raczej wczesny obiad, bo było krótko przed południem.

Zanim jednak zdążyliśmy zjeść jego telefon zaczął dzwonić. Ktoś na niego krzyczał a on wysłuchiwał tego ze zbolałą miną.

-Co jest?

-Tom sieje panikę. Nie wiem, o co chodzi, ale chyba nie chcę tam iść.

-Nie marudź. Ile można siedzieć z tyłkiem w domu?

-Z Twoim tyłkiem mogę tu siedzieć do końca życia-uśmiechnął się lubieżnie, wkładając rękę do tylniej kieszeni moich dżinsów.

-Jesteś popaprany.

-Wolisz tutaj czy idziemy do łóżka?

-Zdaje się, że miałeś iść do Toma.

-Możemy pójść razem, ale za chwilkę-ściągnął koszulkę prowadząc mnie do sypialni.

-Nie. Stój. Przestań. Nie możesz-mówiłam rozpinając pasek jego spodni. Strasznie go to rozbawiło.

-Lubię jak udajesz niedostępną.

-A ja nie lubię twoich spodni. Jak ty je w ogóle zakładasz?

-Panno Ryan, ależ panienka jest niecierpliwa.

-Może troszkę. Ściągaj.

-Wiesz co, właściwie to musiało być coś ważnego-cmoknął mnie w czoło i odwrócił się na pięcie.

-Chyba sobie kurwa żartujesz?!-krzyknęłam idąc za nim.

-Nie. Tom wydawał się zdenerwowany. I chyba słyszałem Matta wrzeszczącego w tle.

-Gówno mnie to obchodzi. Niech radzą sobie sami.

-Wyglądasz ślicznie jak się wściekasz

-Odpierdol się-syknęłam

-Nie przeklinaj tyle

-Bo co?!

-Bo jesteś niegrzeczna i będę musiał Cię ukarać-złapał mnie w pół, przerzucił przez ramię i zaniósł do sypialni.

-Nie igraj z ogniem.

-Kiedy tak bardzo to lubię.

Jakąś godzinę później byliśmy pod mieszkaniem Kirka. Ledwie uchyliły się drzwi a Tom leciał już w naszą stronę. 

-Howard czy mógłbyś mi łaskawie… Ooo Alex. Ty też tu jesteś?-zdziwiony wycofał się na mój widok.

-Tak. Tak mi się przynajmniej wydaje.

-Co takiego ważnego masz mi do powiedzenia?

-Zapomniałem. Chłopaki zobaczcie, Alex przyszła-zawołał cały czas mi się przyglądając.

-Dlaczego zachowujesz się tak dziwnie?-zapytał Dom

W salonie siedział Matt i Chris. Jeden był chyba obrażona, drugi podejrzanie rozbawiony.

-Czeeeeeeeść-Chris wcisnął coś za plecy. Dopiero teraz zauważyłam, że i Tom coś chował.

-O co chodzi?-spytałam patrząc po kolei na każdego z nich.

-O nic. Czemu zaraz musi o coś chodzić?

-Ponieważ zachowujecie się jak nienormalni?

-Nie, to nic takiego.

-Sama to ocenię-wyrwałam gazetę, którą trzymał i zaczęłam ją przeglądać.

-Mam pomysł, idziemy do baru-Chris rzucił ochoczo. Zbyt ochoczo jak na mój gust.

-Siedź cicho-warknęłam. Nienawidzę jak ktoś robił ze mnie idiotkę.

-No to przesrane-usłyszałam szept Matta i parę sekund później zrozumiałam ich zachowanie.

-Co do…?-zdziwiłam się widząc swoje zdjęcie.

Wielkie zdjęcie na jednej ze stron tego magazynu.

-Może mi ktoś wyjaśnić o co chodzi?

-Nie teraz Dom-powiedział Chris.

Patrzyłam oszołomiona na swoją fotografię. Musiała być zrobiona kilka dni temu. Niby nic takiego nie licząc faktu, że szłam za rękę z domem. A pod spodem wielki napis głoszący „Dziewczyna Howarda”.

Wyjęłam butelkę wódki z szafki i upiłam spory łyk.

-Zechcecie nam to wyjaśnić?-spytał Bellamy.

-Nie ma co wyjaśnić-perkusista wzruszył ramionami.

-A może „nowa tajemnica seksowna przyjaciółka” ma coś do powiedzenia?

-Na trzeźwo nie.

-Nam wmawiacie, że nic was nie łączy a prawdy musimy dowiadywać się z jakiegoś ścierwa?-ryknął Matt.

Był naprawdę wkurzony. A przecież to ja powinnam być wściekła.

-Uspokój się, przecież to jeszcze niczego nie dowodzi, prawda?-Tom patrzył to na mnie to na Dominica.

-W zasadzie to i tak byście się dowiedzieli-odparł spokojnie Howard.

Zaczęłam się krztusić własną śliną a Bellamy roześmiał się histerycznie.

-Wiedziałem. Od samego początku wiedziałem.

-Jak mogłeś wiedzieć od początku skoro to wydarzyło się niedawno?

-Ale co się wydarzyło?-wtrącił Kirk

-Nie chcesz wiedzieć-mruknęłam pod nosem, co i tak niestety usłyszał.

-Kiedy miałaś zamiar mi powiedzieć?!

-Czy ja wiem? Nigdy?

-Nigdy?! Chyba nie mówisz poważnie.

-A jednak-westchnęłam

-Najlepsze jest to, że teraz będziesz musiała z nami jechać-zaśmiał się Matt, ale po chwili zmienił wyraz twarzy-Wy dwoje będziecie non stop kopulować prawda?

-Boże, Matt. Przestań-krzyknął Kirk

-To teraz wiesz dlaczego nie chciałam im mówić-wycedziłam do Howarda. 

_____________________________________________________________________________

Piosenka w tytule : Muse - Starlight